قلب دنيا سنگ شد وقتي كه آن در می‌شكست           بايد از شرمندگي آنجا زمين سر می‌شكست

فاجعه تازه رقم می‌خورد وقتي كوچه ديد           در كمال بهت مردم قلب حيدر می‌شكست

چشم هاي ذولفقاریِّ علي خون گريه داشت           هيبت اسطورۀ سردار خيـبر می‌شكست

آيه‌اي از سوره‌اش روي زمين افتاده بود           قـامت رعنايي بانوی كـوثـر می‌شكست

نيـروی پـروانه بر در كارگـر واقع نشد           بال هايش شعله ور گرديد و پرپر می‌شكست

در به روي شعله‌ها چرخيد و تا پهلو رسيد           از تلاقـيِ در و ديـوار مـادر می‌شكست